Medya Demokrasiyi Mısır'da Keşfetti!
 |
| - ÜMİT ALAN - |
Yaşasın; medya demokrasiyi Mısır’da keşfetti!
Ahmet Hamdi Tanpınar ne güzel söylemiş ‘Huzur’da: “Dünya gömlek değiştireceği zaman, hadiseler kaçınılmaz olur.” Tunus ve Mısır’da olanlar gösteriyor ki, dünya gömlek değiştiriyor şu sıra. Ortadoğu’da yıllar sonra ilk kez halklar aktör olmaya başlayıp sokaklara dökülmüşse, sonu şimdilik belirsiz de olsa bu umuttur. Kimi diktatörlük sevdalılarına da en hasından mesajdır. Endişe etmeyin, Mısır’daki diktatörlükle, Türkiye’deki iktidar arasında bir benzerlik kurmayacağım. Bu hem körü körüne taraftarlık, hem de en hafif tabiriyle popülist bir çıkış olur. Tersi için de aynısını düşünürüm. Yani geçmişe bugünden bakıp CHP iktidara gelirse, tıpkı Mısır’daki diktatörlük gibi olur diye sallayanları da ciddiye almak mümkün değil. Meseleler hiçbir zaman bu kadar basit olmadı. Ama bazıları aklımızla dalga geçer gibi, meseleye hep bu basitlikte yaklaşıyor.
Yandaş diye tabir edilen medya, hükümet henüz sessiz kaldığı için bir miktar temkinli yaklaşsa da, Hüsnü Mübarek’in devrilişinden memnun. Ancak ıslıklı olsun, yuhlu olsun Türkiye’deki en ufak bir eylemde, eylemcileri kabahatli çıkarmak için ellerinden geleni yapanların, Mısır’da ayaklananları heyecanla karşılamasındaki samimiyetsizlik dikkatimi çekti. İki ayrı Köşe Vuruşu yazısında eylemcilere orantısız tepki gösteren yazarları eleştirmiştim. Şimdi yeni bir Köşe Vuruşu’nda aynı yazarların Mısır konusundaki tavrını karşılaştırmak istiyorum.
BİZİMKİLER ‘TERBİYESİZ’ TABİİ
Star yazarı Ergun Babahan Dünya Basketbol Şampiyonası finalinde Cumhurbaşkanı ve Başbakan’ın yuhalanmasına en sert tepki gösteren yazarlardan biriydi. Babahan binlerce kişiyi terbiyesizlikle suçluyor ve aceleyle tek tipleştirerek “darbeci” ilan ediyordu. Mısır ve Tunus’taki halk ayaklanmasını ise demokrasi için umut verici olarak görüyor. Kendi ülkesinde bırakın ayaklanmayı, bir yuhalamayı bile terbiyesizlik addeden Babahan, demokrasiyi Mısır’da keşfediveriyor aniden.
BİZDEN UZAKSA EYLEMCİ CİCİDİR
Üniversite öğrencileri parasız eğitim için eylem yaparken onlara terörist muamelesi çeken Zaman gazetesi de cici eylemcilerini Mısır’da bulanlardan. Öğrenci eylemlerini savunan yazarları, olaylara benzin dökmekle suçlayan Zaman yazarı Mümtaz’er Türköne, Mısır’daki isyanı özgürlükçü ve demokratik buluyor. Haksız değil. Ama kendi ülkesindeki “parasız eğitim” gibi bir hak talebini tehlikeli gören birinde hiç samimi durmuyor.
BİZDEKİ EYLEMLER YABANCI CASUS İŞİ
Bir başka Zaman yazarı Ali Bulaç’sa Türkiye’deki eylemci öğrencilerin arkasında yabancı casuslar arayarak, olayın demokratik bir hak talebi olduğunu unutmuştu. Aynı Ali Bulaç, bugün Mısır ve Tunus’ta olanları “Sosyal Deprem” olarak tanımlıyor. Bu sosyal depreme baskı rejimlerinin yanı sıra yoksulluk, yolsuzluk ve adaletsizliğin de sebep olduğunu yazmayı unutmuyor. Türkiye’de işsizlik oranının Arap ülkelerinden fazla olduğunu da kendi yazmasına rağmen, daha iki ay önce adaletsizlikten şikâyet eden eylemci öğrencilerin arkasında “yabancı casus” aradığını hatırlamıyor.
O İNEK ASIL SİZE GÜLÜYOR!
Kendisi gibi düşünenler hariç, herkesi CHP’li, ulusalcı, darbeci ilan etme kolaylığı üzerine yazarlık tesis etmiş, Yıldıray Oğur da Mısır’da olanları coşkuyla karşılıyor. Hüsnü Mübarek’i ünlü peynir markasındaki gülen ineğe benzeten Oğur’u belli ki olanlar çok eğlendirmiş. U2 konserinde Başbakan’ı yuhalayanları bir çırpıda “Kemalist, ulusalcı güruh, Cumhuriyet mitingine giderken yolunu şaşırmış bunlar” diye tek tipleştirmeyi iyi biliyordu. “İnsanlar sadece bir yuhla darbeci oluyorsa, Mısır’da ayaklananlar maazallah neler ilan ediliyordur şimdi oraların Yıldıray Oğur’ları tarafından” diye düşünmeden edemiyorum şimdi.
Yazının girişinde de belirttim. Mısır ile Türkiye’yi kıyaslamak gibi bir amacım yok. Ama örneğin; öğrencilerin demokratik talepleri için şiddet içermeyen eylemlerine teröristlik yaftasını yapıştıranların, kadın, erkek demeden yerlerde tekmelenmelerine bile ses çıkarmayanların, buradaki muhaliflere bir yuhalamayı bile çok görenlerin Mısır’daki özgürlükçü isyanı desteklemeleri samimiyetsiz geliyor. Demokrasiyi keşfetmek için Mısır’a bakmaya lüzum yok. İnsan önce kendi gözünün önünde olanlara bakar. Onları görmediyse, şimdi hiç değilse utanır da susar.
Ahmet Hamdi Tanpınar ne güzel söylemiş ‘Huzur’da: “Dünya gömlek değiştireceği zaman, hadiseler kaçınılmaz olur.” Tunus ve Mısır’da olanlar gösteriyor ki, dünya gömlek değiştiriyor şu sıra. Ortadoğu’da yıllar sonra ilk kez halklar aktör olmaya başlayıp sokaklara dökülmüşse, sonu şimdilik belirsiz de olsa bu umuttur. Kimi diktatörlük sevdalılarına da en hasından mesajdır. Endişe etmeyin, Mısır’daki diktatörlükle, Türkiye’deki iktidar arasında bir benzerlik kurmayacağım. Bu hem körü körüne taraftarlık, hem de en hafif tabiriyle popülist bir çıkış olur. Tersi için de aynısını düşünürüm. Yani geçmişe bugünden bakıp CHP iktidara gelirse, tıpkı Mısır’daki diktatörlük gibi olur diye sallayanları da ciddiye almak mümkün değil. Meseleler hiçbir zaman bu kadar basit olmadı. Ama bazıları aklımızla dalga geçer gibi, meseleye hep bu basitlikte yaklaşıyor.
Yandaş diye tabir edilen medya, hükümet henüz sessiz kaldığı için bir miktar temkinli yaklaşsa da, Hüsnü Mübarek’in devrilişinden memnun. Ancak ıslıklı olsun, yuhlu olsun Türkiye’deki en ufak bir eylemde, eylemcileri kabahatli çıkarmak için ellerinden geleni yapanların, Mısır’da ayaklananları heyecanla karşılamasındaki samimiyetsizlik dikkatimi çekti. İki ayrı Köşe Vuruşu yazısında eylemcilere orantısız tepki gösteren yazarları eleştirmiştim. Şimdi yeni bir Köşe Vuruşu’nda aynı yazarların Mısır konusundaki tavrını karşılaştırmak istiyorum.
BİZİMKİLER ‘TERBİYESİZ’ TABİİ
Star yazarı Ergun Babahan Dünya Basketbol Şampiyonası finalinde Cumhurbaşkanı ve Başbakan’ın yuhalanmasına en sert tepki gösteren yazarlardan biriydi. Babahan binlerce kişiyi terbiyesizlikle suçluyor ve aceleyle tek tipleştirerek “darbeci” ilan ediyordu. Mısır ve Tunus’taki halk ayaklanmasını ise demokrasi için umut verici olarak görüyor. Kendi ülkesinde bırakın ayaklanmayı, bir yuhalamayı bile terbiyesizlik addeden Babahan, demokrasiyi Mısır’da keşfediveriyor aniden.
BİZDEN UZAKSA EYLEMCİ CİCİDİR
Üniversite öğrencileri parasız eğitim için eylem yaparken onlara terörist muamelesi çeken Zaman gazetesi de cici eylemcilerini Mısır’da bulanlardan. Öğrenci eylemlerini savunan yazarları, olaylara benzin dökmekle suçlayan Zaman yazarı Mümtaz’er Türköne, Mısır’daki isyanı özgürlükçü ve demokratik buluyor. Haksız değil. Ama kendi ülkesindeki “parasız eğitim” gibi bir hak talebini tehlikeli gören birinde hiç samimi durmuyor.
BİZDEKİ EYLEMLER YABANCI CASUS İŞİ
Bir başka Zaman yazarı Ali Bulaç’sa Türkiye’deki eylemci öğrencilerin arkasında yabancı casuslar arayarak, olayın demokratik bir hak talebi olduğunu unutmuştu. Aynı Ali Bulaç, bugün Mısır ve Tunus’ta olanları “Sosyal Deprem” olarak tanımlıyor. Bu sosyal depreme baskı rejimlerinin yanı sıra yoksulluk, yolsuzluk ve adaletsizliğin de sebep olduğunu yazmayı unutmuyor. Türkiye’de işsizlik oranının Arap ülkelerinden fazla olduğunu da kendi yazmasına rağmen, daha iki ay önce adaletsizlikten şikâyet eden eylemci öğrencilerin arkasında “yabancı casus” aradığını hatırlamıyor.
O İNEK ASIL SİZE GÜLÜYOR!
Kendisi gibi düşünenler hariç, herkesi CHP’li, ulusalcı, darbeci ilan etme kolaylığı üzerine yazarlık tesis etmiş, Yıldıray Oğur da Mısır’da olanları coşkuyla karşılıyor. Hüsnü Mübarek’i ünlü peynir markasındaki gülen ineğe benzeten Oğur’u belli ki olanlar çok eğlendirmiş. U2 konserinde Başbakan’ı yuhalayanları bir çırpıda “Kemalist, ulusalcı güruh, Cumhuriyet mitingine giderken yolunu şaşırmış bunlar” diye tek tipleştirmeyi iyi biliyordu. “İnsanlar sadece bir yuhla darbeci oluyorsa, Mısır’da ayaklananlar maazallah neler ilan ediliyordur şimdi oraların Yıldıray Oğur’ları tarafından” diye düşünmeden edemiyorum şimdi.
Yazının girişinde de belirttim. Mısır ile Türkiye’yi kıyaslamak gibi bir amacım yok. Ama örneğin; öğrencilerin demokratik talepleri için şiddet içermeyen eylemlerine teröristlik yaftasını yapıştıranların, kadın, erkek demeden yerlerde tekmelenmelerine bile ses çıkarmayanların, buradaki muhaliflere bir yuhalamayı bile çok görenlerin Mısır’daki özgürlükçü isyanı desteklemeleri samimiyetsiz geliyor. Demokrasiyi keşfetmek için Mısır’a bakmaya lüzum yok. İnsan önce kendi gözünün önünde olanlara bakar. Onları görmediyse, şimdi hiç değilse utanır da susar.
yazı ilk olarak Birgün'de yayımlanmıştır.
Kayıtlar
.jpg)
YORUM YAZIN