Sana Bir Not

- ÖZGE MUMCU -

Zaman acıyı taşır. Zaman acını alır, acın biter, acını uzaklara götürür derler ya, inanma onlara. Zaman sadece o acıyı hapseder içinde bir yerlere. Zamanın çözemeyeceklerini bilmek, en dolambaçlı sırrıdır insanlığın. Ama şşşş söyleme, çünkü herkes zamanın "bir şeyleri" değiştireceğini sanır.

Oysa bir kafesin içine girmiş, kapatılmış bir sırrın var. Senin de var, benim de var işte. Onu söylemekten, o sırrı yaymaktan kaçınmalısın, bak ben artık kaçınıyorum. Kimseye söylemiyorum, anlatmıyorum. Onu sana da söylemeyeceğim. Söylersem sonra o sırrımı öğrenip beni yönetmeye kalkarsın diğerleri gibi. Keşfetmeyi bekle sadece; ben seni, sen de beni keşfederken göreceksin zaman kolayca akıp geçecek. Zaman kanayan yerlerimize basacak bir aralık ya, ama bırak, neden kanamadığımızı da anlayamayalım uzun bir süre.

İçinde bir yerde bir sözün kendinin olduğunu bilirsin, bir de. Kendini kötü bilirsen kötü söyler, duymazsın. İyi bilirsen de iyi söyler, inanmazsın. Arada sırada, en düşkün olduğun zaman, sana iyi kötü fısıldar. Duyma sen onu; sen sensin nihayetinde.

Beni dinle, zaman sana acıyı taşır. O acıyı eğer büker, türlü şekillere sokar ve bugüne getirir. İnsanlara bakışını değiştirir. Aldanma ona, bir bak içerdeki duvarlarına; yıkıldığını sandığın her şey yerli yerindedir hala. O yıkıntıyı hissettiğin ya, aslında o duvarlar dirençlidir hep sana.

Zaman sana acıyı taşıdığında, bir bak bugüne. Kafesinden çık biraz. Gülümseyen bir yüze, yeni oyunlar kuran bir çocuğa, ağlayan gözlere bir bak. Hepsi şu an için var... Klişe sözler bunlar derler ya, inanma... Bugüne o günleri taşırsan, o minik an kayacak gidecek; kimbilir ne için, hangi göz yaşın için. Zamanın yükünü çekme artık.

Buradasın ya, şimdi, okuyorsun ya sana yazdıklarımı.

Merak etme, o karmaşık sandığın sırrını ben şimdi çözemeyeceğim.

Sen de benimkini bırak.

Zaman ikimizinkini de taşıyacak nasılsa, buraya; ortalara.